Στέκεσαι εκεί απέναντί μου και μου μιλάς. Μου έχεις ανοίξει την ψυχή σου και μου εξομολογείσαι ιστορίες απ'το παρελθόν σου. Σε ακούω προσεκτικά. Αχ, πόσο μου αρέσει να σε ακούω. Και ταυτόχρονα λατρεύω τις ίδιες κινήσεις σου πάντα: ένα τσιγάρο στο χέρι που πάει απ'το τασάκι στα χείλη σου κι ένα ποτήρι καφέ που ακολουθεί κι αυτό την ίδια διαδρομή. Θέλω τόσο πολύ να πιω λίγο απ'το καφέ σου. Όχι όμως απ'το ποτήρι σου αλλά απ'τα χείλη σου. Θέλω να τα νιώσω να με φιλάνε όπως τότε. Να με κάνουν να τρέμω όπως τότε. Και να σε ποθώ τρελά όπως τότε. Γιατί κλωτσήσαμε την ευκαιρία μας; Γιατί τα άφησες όλα να χαθούν; Και τώρα που το νιώθω πόσο ανάγκη με έχεις και σε έχω, δυστυχώς ούτε μπορείς να μ'έχεις ούτε μπορώ να σ'έχω. Θέλω να ξέρεις ένα: σ'αγαπώ. Με τα μύχια της ψυχής μου σ'αγαπώ. Δεν μπορείς να φανταστείς κι ούτε να το υποψιαστείς το πόσο πολύ.
0 που με σκέφθηκαν: