Ναι το ξέρω. Το καλοκαίρι επιβάλει διακοπές. Κι εσύ αυτό έκανες. Έφυγες διακοπές κι εγώ έμεινα πίσω μόνη μου να σε σκέφτομαι και να μου λείπεις. Αχ! Και να ήξερες πόσο μου έλειψες αυτές τις μέρες που είχες φύγει διακοπές. Όμως δεν μπορούσα να μείνω μακριά σου και χάρηκα όσο δεν φαντάζεσαι όταν ήρθα και σε βρήκα. Το ίδιο μου έδειξες κι εσύ. Ήταν σαν με την δική μου παρουσία έπερνες ανάσα. Μακάρι να ήταν διαφορετικά τα πράγματα και να μπορούσαμε να φεύγαμε οι δυο μας, μακριά από όλα κι από όλους. Να αφήναμε πίσω υποχρεώσεις, δουλειές, οικογένειες και να εξαφανιζόμασταν για μερικές μέρες. Μακάρι να γυρνούσαν πίσω τα χρόνια που οι δυο μας πλάθαμε όνειρα για το αύριο... Και πόσες ακόμη ευχές κάνω, να γυρνούσε ο χρόνος πίσω και να γκρέμιζα όλα τα εμπόδια που δεν μας άφησαν να προχωρήσουμε μαζί και που τώρα συνειδητοποιώντας την πραγματικότητα της καθημερινότητας δεν γίνεται να ακολουθήσουμε τις όποιες επιθυμίες μας. Ένα ξέρεις πάντως: σ'αγαπώ και θα είμαι πάντα κοντά σου, έστω κι αν η παρουσία μου είναι απλά μια ανάσα στην πιεσμένη ζωή σου.


This entry was posted on 1:31 μ.μ. and is filed under . You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

0 που με σκέφθηκαν: